گفت‌وگوی اختصاصی با کیتی تامسون، مدیر اجرایی جودو بریتیش کلمبیا
علیرضا فدایی – ونکوور
واقعاً که دورهٔ عجیبی است. نمی‌دانم تا کی باید با عواقب ویروس کرونا درگیر باشیم. بزرگ‌ترین رویداد ورزشی جهان یعنی بازی‌های المپیک به تعویق افتاده است. اتفاقی که پیش‌تر فقط به‌دلیل وقوع جنگ‌های جهانی افتاده بود. در عین حال بسیاری از مشاغل و فعالیت‌ها دچار تغییر شده‌اند تا بتوانند به بقای خود ادامه بدهند.
در این بین برخی ورزش‌ها کار سخت‌تری به نسبت سایرین دارند. ورزش جودو که اولین ورزش رزمی راه‌یافته به بازی‌های المپیک است، به‌دلیل طبیعتش یکی از ورزش‌هایی است که نیازمند تمهیدات خاص است. این ورزش که بر مبنای گلاویزی و به زمین زدن حریف است، امکان ندارد که با فاصلهٔ اجتماعی و فیزیکی انجام گیرد. بنابراین برای یافتن پاسخ به اینکه چطور این ورزش اصیل و فوق‌العاده به بقای خود ادامه خواهد داد، از مسئولان استانی این ورزش درخواست مصاحبه کردم.
در مقدمه بگویم که ورزش جودو چندین دهه است که در بسیاری از کشورها علاقه‌مندان فراوان دارد. آموختن این ورزش در نیروهای مسلح و امنیتی و پلیسِ بسیاری از کشورها الزامی است. این ورزش در کانادا هم، همانند بسیاری از دیگر کشورها در ابتدا از طریق مهاجران یا کارکنان ژاپنی گسترش یافته است. بقای جودو در زمان جنگ جهانی دوم با وجود وقایع دردناک فرستادن خانواده‌های ژاپنی به کمپ‌های مخصوص، خود داستان شگفت‌انگیزی است. جودو با همت مربیانی که از جیب خود برای راه‌اندازی و رشد این رشته سرمایه گذاری کردند، به کانادا راه یافت و هنوز هم هزینهٔ عضویت باشگاهی آن قابل مقایسه با سایر رشته‌های رزمی نیست.
داشتن یک فدراسیون واحد جهانی، نبود سبک‌های رقابتی، حضور طولانی‌مدت در بازی‌های المپیک و طبیعت غیرانتفاعی اغلب باشگاه‌ها، جو مطلوبی برای هنرجویان این رشته فراهم می‌کند. با اطمینان می‌گویم که این رشته از تجاری‌شدن و کاسبی کاذب و ناسالم در امان مانده است.
این ورزش در سطح بین‌المللی تحت سلطهٔ ژاپن، چین، کرهٔ جنوبی، مغولستان، فرانسه، انگلستان، آلمان، آمریکا و برزیل است. صدالبته جودوکاران موفق ایرانی هم در عرصهٔ جهانی حضور داشته‌اند و مدال‌های مرغوبی کسب کرده‌اند.
این هم حاصل گفت‌وگوی ما با خانم کیتی تامسون، مدیر اجرایی جودو بریتیش کلمبیا:
با سلام و سپاس از وقتی که در اختیار ما گذاشتید، لطفاً بفرمایید که جودو در استان بریتیش کلمبیا چگونه اداره می‌شود؟
سازمان جودو در بریتیش کلمبیا یک نهاد غیرانتفاعی است که توسط هیئت‌مدیره اداره می‌شود. من و سرمربی تیم استان تنها کارمندان تمام‌وقت و حقوق‌بگیر این سازمان‌ایم. ۴۸ باشگاه داریم که غیرانتفاعی‌اند و توسط افراد داوطلب اداره می‌شوند. تقریباً ۷۵ درصد مربیان هم داوطلب‌اند.
فکر می‌کنید جودو با ورزش‌های گلاویزی دیگر مانند جوجیتسو در رقابت است؟
فکر نمی‌کنم رقابت مستقیمی وجود داشته باشد، چرا که جودو ورزشی المپیکی است در حالی‌که جوجیتسو این‌طور نیست.
فکر می‌کنید کانادا هیچ‌وقت در عرصهٔ جهانی این رشته حرفی برای گفتن داشته باشد؟
بله، محبوبیت جودو در بریتیش کلمبیا رو به افزایش است. تعداد اعضای ما در ۵ سال گذشته ۱۲ درصد افزایش داشته است و موفقیت بیشتری در عرصهٔ بین‌المللی داشته‌ایم.
با توجه به شرایط جدید ویروس کرونا هنرجویان چطور می‌توانند جودو را تمرین کنند.
جودو در چند مرحله باز خواهد گشت. مرحلهٔ اول تمرینات بدون استفاده از یار تمرینی است. مرحلهٔ دوم با استفاده از یک یار تمرینی و مرحلهٔ سوم تمرین در گروه‌های کوچک است.
برخی از تمهیدات بهداشتی از این قرارند:
در زمان تمرین تماشاچی در باشگاه حضور نداشته باشد. بین جلسات ۱۵ دقیقه برای نظافت در نظر گرفته شود. هنرجویان باید ماسک بزنند و قبل و بعد از تمرین هم دستان و هم پاهای خود را ضد عفونی کنند. پرسه زدن در باشگاه ممنوع است؛ هنرجویان باید بلافاصله بعد از تمرین محل را ترک کنند. تعداد هنرجویانی که می‌توانند در باشگاه تمرین کنند، محدود به فضای باشگاه خواهد بود. همانند بسیاری از اماکن دیگر پرسش‌نامهٔ سلامتی درخواست خواهد شد. مربی درجهٔ تب هنرجویان را می‌گیرد و از ورود هر فردی با درجهٔ تب بیش از ۳۷٫۵ درجه ممانعت می‌کند؛ مکان‌های تعویض لباس باید بسته شوند و هنرجویان باید با لباس فرم به محل بیایند. آبخوری‌های عمومی باید بسته شوند. بسیاری از حرکات با استفاده از آدمک مصنوعی تمرینی انجام خواهند شد.
با سپاس از وقتی که برای این گفت‌وگو گذاشتید.
